فشار خون نیرویی است در شریان ها هنگام ضربان قلب (فشار سیستولیک) و زمانی که قلب در حالت استراحت (فشار دیاستولیک) می باشد. مقیاس آن میلی متر جیوه (mmHg) اندازه گیری شد. فشار خون بالا در یک فرد بزرگسال بزرگتر یا مساوی 140 میلی متر جیوه فشار سیستولیک یا بزرگتر مساوی 90 میلیمتر جیوه فشار دیاستولیک تعریف شده است.
فشار خون بالا به طور مستقیم خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب و سکته مغزی، به ویژه هنگامی که فرد در معرض سایر عوامل باشد را افزایش می دهد.
فشارخون بالا در کودکان و بزرگسالان نیز ممکن است وجود داشته باشد اما در افراد بالاس 35 سال رایج تر است. این مشکل به خصوص در آمریکایی های آفریقایی تبار، افراد میانسال و مسن، افراد چاق، مصرف کنندگان مداوم الکل و زنان مصرف کننده قرص های ضد بارداری رایج است. ممکن است در خانواده باشد، اما اغلب افراد با سابقه خانوادگی فشار خون بالا هرگز آن را نداشته اند. افراد مبتلا به دیابت قندی، نقرس یا بیماری کلیوی بیشتر احتمال ابتلا به فشار خون بالا را دارا هستند.

فشار خون بالا گاهی اوقات قاتل خاموش نامیده می شود به دلیل آن معمولا هیچ علائم هشدار دهنده و یا نشانه ای ندارد. بسیاری از مردم نمی دانند که فشار خون بالا دارند. به همین دلیل مهم است که فشار خون به طور منظم بررسی شود.

همچنان که دلیل فشارخون بالا در بسیاری افراد هنوز نا معلوم است شرایطی همچون ژنتیک، ورزش نکردن، رژیم های غذایی غلط، سن و چاقی می تواند عوامل ابتلا به آن باشد.

فشارخون با مقیاس میلی متر جیوه اندازه گیری می شود و فشار سیستولیک خوانده می شود. برای مثال خوانش فشار خون بدین صورت است: 120 بالای 80 میلیمتر جیوه. فشار سیستولیک 120 و فشار دیاستولیک 80 می باشد.

کمیته ملی پیشگیری، تشخیص، ارزیابی و درمان فشارخون بالا به طبقه بندی فشار خون در چهار سطح پرداخته است:

• "نرمال" فشارخون سیستولیک کمتر از 120 بوده و فشار دیاستولیک کمتر از 80 میلی متر جیوه است.
• "پیش فشارخون" فشارخون سیستولیک بین 120 تا 139 بوده و فشار دیاستولیک بین 80 تا 89 میلی متر جیوه است.
• "فشار خون نوع یک" فشارخون سیستولیک بین 140 تا 159 بوده و فشار دیاستولیک بین 90 تا 99 میلی متر جیوه یا بیشتر است.
• "فشارخون نوع دو" فشار خون سیستولیک 160 یا بیشتر و فشار دیاستولیک 100 میلی متر جیوه یا بیشتر است.

مشکلات جدی متعددی وابسته به فشارخون بالا می باشد از جمله:

• تصلب شرایین: بیماری عروق ناشی از ساخت لخته و یا مواد چرب، بر دیواره داخلی رگ های خونی. فشار خون بالا با وارد آرودن فشار و استرس بر روی دیواره شریان به این پروسه کمک می کند.
• بیماری قلبی: نارسایی قلبی (قلب نمی تواند مقدار کافی خون را پمپ کند) سکته انسدادی (بافت قلب، خون کافی نمی گیرد ) هایپرتروفیک قلبی (قلب بزرگ) همگی از مشکلات وابسته به فشارخون بالاست.
• بیماری کلیه: فشارخون بالا می تواند رگ ها و فیلترهای موجود در کلیه را آسیب بزند و سبب شود کلیه نتواند ضایعات را دفع کند.
• سکته مغزی: فشارخون بالا می تواند سبب سکته مغزی، از طریق کمک به روند تصلب شرایین (که منجر به انسداد یا لخته می شود ) یا تضعیف دیواره رگهای قلب و پاره شدن آن ها گردد.
• بیماری چشم: فشار خون بالا می تواند به رگهای بسیار ریز شبکیه آسیب برساند.

فشارخون بالا معمولا علایمی ندارد و به طور معمول احساس نمی شود. به همین دلیل معمولا توسط یک متخصص طی فرایند تشخیصی نمایان می شود. این مساله به ویژه زمانی اهمیت پیدا می کند که یکی از نزدیکان شما به این بیماری مبتلا باشد. اگر فشارخون شما خیلی بالا باشد ممکن است به سردردهای شدید، درد سینه و نارسایی قلبی مبتلا شوید. اگر هر کدام از این علایم را دارید فوری برای درمان اقدام کنید.

سطوح فشارخون پیشنهادی:

قلب شما خون را از طریق شریانات در بدن شما پمپ می کند. شریانات بزرگ که خون را به رگهای کوچکتر که شریانچه نامیده می شوند هدایت می کنند. سپس شریانچه ها خون را به مویرگ ها هدایت می کنند که عامل رساندن اکسیژن و موادغذایی به تمام ارگان های بدن هستند. سپس خون از طریق رگ ها به قلب باز می گردد.
رشته های عصبی خاصی سبب گشاد شدن یا تنگ شدن شریانات می شوند. اگر این رگ ها گشاد شوند خون به راحتی در آن ها جریان می یابد. اگر تنگ شوند خون به سختی از آن ها عبور خواهد کرد و فشار درون آن ها افزایش می یابد. این اتفاق می تواند سبب فشارخون بالا گردد. وقتی این اتفاق می افتد قلب شما خسته و ممکن است رگ های شما آسیب ببیند. تغییرات در رگ هایی که خون را به مغز و کلیه شما می رسانند می تواند این اعضا را تحت تاثیر قرار دهد.
قلب، مغز و کلیه شما می تواند فشار مضاعف را برای مدت طولانی تحمل کند. به همین دلیل شما سال ها بدون بروز هیچ علایمی از این بیماری زندگی می کنید. اما این بدان معنا نیست که به شما آسیب نمی رساند. فشارخون بالا خطر بزرگی برای سکته، حمله قلبی و نارسایی کلیه و قلب به شمار می آید.

فشارخون بالا به حجم کار قلب و شرایین شما می افزاید. قلب شما باید سخت تر بتپد و شرایین شما باید خونی که تحت فشار بیشتری قرار دارد را جابجا کند. اگر فشار خون بالا برای مدت زیادی ادامه پیدا کند قلب و شرایین شما ممکن است کارایی خود را از دست بدهد و خطر درگیری سایر ارگان های بدن نیز وجود دارد . در این شرایط خطر سکته، نارسایی های قلبی، نارسایی کلیه و حمله قلبی وجود دارد. وقتی فشارخون در کنار چاقی، سیگار، کلسترول بالا یا دیابت قرار بگیرد، خطر سکته و حمله قلبی تا چندین برابر افزایش می یابد.

در یک بازه مشخص، هرچه فشارخون شما پایین تر باشد بهتر است. در اغلب افراد فشار خون خیلی پایین نمی باشد مگر آنکه علائمی همچون سرگیجه و غش بروز کند. در مراحل خاصی از بیماری ها نیز ممکن است این اتفاق بیوفتد. به موارد زیر دقت کنید:

• اختلالات عصبی یا غدد درون ریز
• استراحت طولانی در بستر
• کاهش میزان خون به دلیل خونریزی جدی یا کم آبی بدن

چندین نکته برای حفظ میزان فشارخون در بازه سلامت وجود دارد:

• فشار خون خود را مدام چک کنید.
• رژیم غذایی سالم داشته باشید.
• وزن مناسب خود را حفظ کنید.
• فعالیت فیزیکی داشته باشید.
• مصرف الکل را محدود کنید.
• سیگار نکشید.
• مراقب دیابت بوده یا آن را درمان کنید.

برخلاف فشارخون بالا، فشارخون پایین تا زمانی که علائمی نشان ندهد نگران کننده نمی باشد. تشخیص فشارخون پایین به سرعت از علائم شناخته شده آن قابل تشخیص می باشد. بنا به همین علت است که ممکن است فشار یک فرد به نسبت پایین بوده اما هنوز در بازه سلامت باشد.
اگرچه اگر فردی در حالت عادی فشارخون بالا داشته باشد ناگهان دچار افت فشار شود، پزشکان او را تحت نظر قرار می دهند. ممکن است در این مرحله نیازی به درمان نباشد. توافق نظر وجود دارد که فشار خون 60/90 پایین می باشد. شایان ذکر است که این ها تنها عدد بوده و تا زمانی که علائم ظاهر نگردد مهم نمی باشند. فشارخون پایین تنها زمانی که با علائم خود همراه باشد نگران کننده است. نمودار فشارخون پایین علائم مربوط به آن را نشان خواهد داد.

دلایل فشارخون پایین متفاوت است. برخی داروها که در جراحی کاربرد دارد مانند داروهای بیهوشی سبب کاهش فشار می شوند. از دست دادن خون در جراحی یا موارد اورژانسی نیز سبب افت فشار می گردد. عوارض درمان برخی فشارخون های بالا، افت فشار است. داروهای ادرارآور موارد ویژه ای هستند. مصرف نادرست این داروها خطرناک بوده و سبب افت شدید فشار می شود.
درمان افزایش فشار خون سیستولیک عامل مهمی در ایجاد فشارخون دیاستولیک به ویژه در افراد مسن می گردد. این کاهش ممکن است سبب مرگ بیمار شود. این افت فشار دیاستولیک نتیجه مستقیم تلاش برای کاهش فشارخون سیستولیک افزایش یافته است. سایر شرایط و بیماری هایی که سبب افت فشار می شوند دیابت، غش و کم آبی بدن است. برخی زنان در هوای گرم و رژیم دچار افت فشار می شوند.

در سال های پیش اغلب افراد به اندازه گیری فشارخون در مطب پزشکان استناد می کردند. این بدان معنی است که افراد باید مدام به مراکز بیمارستانی، کلینیکی یا پزشکان مراجعه می کردند. امروزه با پیشرفت تکنولوژی افراد می توانند در منزل فشارخون خود را اندازه گیری کنند.
این پیشرفت اثر قابل توجهی در اندازه گیری فشارخون در دنیا داشته است. پزشکان از این پیشرفت استقبال می کنند و به آن ها کمک می کند که بتوانند نظارت بیشتر و راحت تری بر احوال بیمار داشته باشند. نظارت خانگی همچنین می تواند بر مشکل رایج روپوش سفید نیز تاثیرگذار باشد. این مشکل مربوط به افزایش داده ها بر اثر ترس و استرس حضور در مطب پزشکان است. از سایر مزایای نظارت خانگی قابلیت اندازه گیری در صبح زود می باشد که برای پزشکان حائز اهمیت است.

هر دو نوع می توانند نتایج درست و قابل استنادی را ارائه کنند . دستگاه های بازویی در موارد سنتی تر بوده و برای مصرف خانگی مناسب هستند در حالی که انواع مچی کوچکتر بوده و برای حمل و مسافرت مناسبند.

ما روزانه بالغ بر هزار دفعه به داخل و خارج تنفس میکنیم.هنگام دم،قفسه ی سینه بالا آمده،دیافراگم رو به پایین منبسط می شود و خلاء جزیی در قفسه ی سینه ایجاد می شود.این خلاء هوای تنفس شده را به درون گذرگاه تنفسی فوقانی و تحتانی می کشد.حین بازدم،شش ها و قفسه ی سینه به حالت اولیه ی خود بازگشته وهوای صرف شده از طریق گذرگاه های تنفسی از بدن خارج می گردد.عمل تنفس عیناً مطابق وضعیت فعلی سوخت و ساز بدن تنظیم شده است-به طور مثال فعالیت فیزیکی یا استراحت فیزیکی_که اصطلاحاً مرکز تنفسی مغز نامیده می شود.

نفخ ریوی،نفخ دایمی کیسه های کوچک هوا،توسط از هم پاشیده شدن این کیسه های کوچک مشخص می شود.تمامی گونه های نفخ درد تنفسی را دارا هستند.

آسم بواسطه ی گرفتگی های تنفسی،همراه با انقباض و خس خس مکرر ظاهر می شود همانند برونشیت مزمن که در حین محصور شدن موژک ها،نایژه ها متورم و مسدود شده همراه با خلط هستند.گذرگاه های تنفسی نه تنها به محرک های معین همراه با گرفتگی عضلانی غالباً ایجاد شده توسط آلرژن هایی مانند گرده و گرد و خاک خانه،همچنین به استرس و آلودگی محیطی واکنش نشان می دهند.

در برونشیت،غشاء مخاطی نایژه ای متورم است.اگر این وضعیت برای دوره ی طولانی ادامه داشته باشد به عنوان برونشیت مزمن به آن اشاره می شود.سرفه کردن دایم،تنفس ضعیف،مخاط و بزاق مازاد از نشانه های معمول برونشیت هستند.

برخی کمک ها به اختلالات تنفسی غالباً می توانند به واسطه ی از بین بردن علت های واکنش های آلرژیک فراهم شوند مانند دوری کردن از گرده و تمییز نگه داشتن خانه از گرد و خاک.دوری کردن از دخانیات و افراد سیگاری نیز شدیداً توصیه می شود.

دمای نرمال معمولا 37 درجه سانتیگراد است. اگر چه این دما در افراد مختلف یکسان نمی باشد. دمای بدن می تواند بر اساس سن، زمان و حتی روز متغیر باشد. معمولا صبح ها پایین ترین دما و بعد از ظهر ها بیشترین دما و گاهی در حین خواب کمتر است.

اندازه گیری دمای بدن از اهمیت بسیار زیادی در پزشکی برخوردار می باشد. علت آن است که برخی بیماری ها با تغییرات دمای بدن همراه می باشند. بدین سبب شناسایی برخی بیماری ها از طریق اندازه گیری دمای بدن صورت می گیرد. تب واکنشی است به بیماری برای جل.گیری از پیشرفت آن. تب رایج ترین حالت پاتولوژیکی افزایش دمای بدن است.

اساسا باید تمایزی بین صحت کلینیکی دما به تنهایی و صحا کلینیکی آن از جهت مورد استفاده قائل شویم. مورد اول در شرایط ایده آل در نظر گرفته می شود تا کیفیت وسیله را تضمین کند و استانداردها را مد نظر قرار دهد.

• مقعدی: معتبرترین دما از گذاشتن دماسنج در مقعد حاصل می شود. این اندازه گیری درست بوده و کمترین پراکندگی را در نتایج دارد. بازه نرمال2/36 تا 7/37 درجه سانتیگراد می باشد.
• واژینال: در زنان اندازه گیری دمای واژینال در مقایسه با دمای مقعدی 1/0 تا 3/0 درجه سانتیگراد متغیر می باشد.
• گوش: دماسنج های گوشی، درجه حرارت را از پرده گوش به وسیله سنسور مادون قرمز اندازه می گیرند. نوک دماسنج به راحتی در کانال گوش قرار گرفته و دما را در یک ثانیه نمایش می دهد. طراحی خوب این دماسنج ها اندازه گیری های دقیقی را حاصل می شود. طراحی بهینه نوک دماسنج، اندازه گیری دمای بدن نوزاد و کودک را سهولت می بخشد.
• دهانی: این نوع اندازه گیری می تواند در لپ یا زیر زبان انجام شود. این دو نوع تقریبا 3/. تا 8/0 درجه سانتیگراد از دمای مقعدی متفاوت هستند. اندازه گیری زیر زبانی بر لپی ارجعیت دارد.
• پیشانی: دماسنج های پیشانی، راحت ترین روش برای اندازه گیری دما هستند. به سادگی دماسنج را روی پیشانی فرد قرار داده و سنسور مادون قرمز اول دمای بالا را اندازه گیری کرده در حالی که سنسور دوم دمای محیط را اندازه گیری می کند. اختلاف این دو دما تحلیل شده و طبق استانداردهای کلینیکی دمای بدن روی LCD نمایش داده می شود.
• زیربغل: اندازه گیری دمای سطح بدن معمولا از زیر بغل یا کشاله ران انجام می پذیرد. در هر دو مورد دماسنج باید بین دو دست یا پا فشرده شود تا تاثیر عوامل محیطی به حداقل برسد. زمان اندازه گیری در این دو روش طولانی است. در بزرگسالان دمای زیر بغل 5/0 درجه سانتیگراد پایین تر از دمای مقعدی است. در نوزادان این اختلاف بسیار کمتر است.

اساسا دمای اندازه گیری شده بدن همیشه به دمای محل اندازه گیری وابسته است. بنابراین برخلاف باور عام، دمای نرمال وجود ندارد. علاوه براین دمای بدن فرد سالم به میزان فعالیت و ساعت روز نیز وابسته است. در اندازه گیری دمای مقعدی، تفاوت 5/0 درجه سانتیگراد از لحاظ فیزیولوژیکی طبیعی است. بعد از فعالیت های فیزیکی دمای بدن افزایش می یابد. به طور کلی تمایزی بین دمای سطح و عمق وجود دارد زیرا که دمای سطح از روی پوست اندازه گیری می شود و تلفیقی از دمای درون بدن و محیط است. دمای درون بدن را می توان از طریق قرار دادن دماسنج در یکی از حفره های بدن و گرفتن دمای بافت مخاطی به دست آورد.